موضوع: "بدون موضوع"
?متأسفانه يك سري گویندگانی که از همه حيث بي مايه هستند يك حرف هایي در مورد گریه بر امام حسین علیه السلام مي زنند و مردم را به شبهه مي اندازند، كه گريه بر حضرت سيدالشهداء لزومي ندارد و .... ?در حالی که گريه انعكاس اوج علائق و عواطف است؛ آن هم علائق و عواطفي كه برخاسته از معرفت باشد گريه مي آورد. گریه حاصل و چكيده هم محبت است و هم معرفت؛ لذا خيلي ارزشمند است. چنانچه راجع به حضرت صاحب عليه السلام در روایت دارد كه صبح و شام بر امام حسین علیه السلام گریه می کند
حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری
مطالعه سرگذشت جاماندگان بزرگ کربلا نشان می دهد بسیاری از آنها حرکت امام حسین (ع) را با نگاه خودشان سنجیدند. برخی امام را از رفتن به کربلا بر حذر داشتند. برخی تلاش کردند برای ایشان از حاکمان ستم پیشه امان نامه بگیرند. دیگران راهکاری برای گریز از جنگ، پیش پای امام حسین (ع) گذاشتند. برخی نیز نصیحت گونه، بی وفایی کوفیان را به امام یاد آوری نمودند. گویا حجت خدا نمی داند آنچه را ایشان می دانند. یا در کار خود وامانده است و نیاز به هدایت ایشان دارد. اما یاران امام حسین (ع) در کربلا چنین نبودند. آنها به مرتبه ای از بلوغ عقل و عشق رسیده بودند که سراسر وجودشان در اطاعت ولی الله بود. خواست و اراده شان در اراده امام فانی شده بود. در زیارت اربعین به امام حسین (ع) عرضه می داریم: «قَلْبِی لِقَلْبِكُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ» قلب من تسلیم قلب شماست و کار من تابع فرمان شماست و یاری من برای شما آماده است. یعنی تبعیت و تسلیم دل، مقدمه نصرت و یاری امام است. افرادی که دلهایشان تسلیم نبود در نقطه ای از مسیر، راه خودشان را از امام حسین (ع) جدا نمودند. برخی در مدینه جا ماندند. برخی دیگر در میانه راه کربلا و عده ای در شب عاشورا بازگشتند. و کسی هم بود که تا ظهر عاشورا در رکاب امام حسین (ع) جنگید اما شهادت در راه امام را تاب نیاورد و از صحنه گریخت. ضحاک بن عبدالله مشرقی ضحاک در میانه راه کربلا با امام ملاقات نمود و پس از گفتگوی کوتاهی با کاروان حسینی همراه شد. روز عاشورا شجاعانه در رکاب امام جنگید؛ تا آنجا که امام (ع) در حق او دعا فرمودند: «سست نگردی، دستت بریده مباد. خداوند از اهل بیت رسول (ص)، بهترین پاداشها را به تو ارزانی دارد.»[1]. نماز ظهر را هم با امام به جای آورد. اما هنگامی که پیکر یاران امام حسین (ع) را بر زمین دید. خدمت امام حسین (ع) آمد و گفت: «ای فرزند رسول خدا! به خاطر دارید که بین من و شما چه شرطی بود؟ آقا جان من فردی عیالوارم و به مردم مقروض هستم. قرارمان این بود فقط تا آنجا بجنگم که یاوری برایتان باقی مانده باشد و بتوانم از شما دفاع کنم. اینک یاوری برای شما نمانده و جنگیدن من برای شما سودی ندارد» [2] حضرت فرمود: «آری، من بیعت خود را از تو برداشتم ولی تو چگونه میتوانی از بین سپاه دشمن فرار کنی؟ ضحاک گفت: من اسب خود را در خیمهای پنهان کردهام و به همین جهت بود که پیاده میجنگیدم» ضحاک سوار بر اسب شد و از صحنه نبرد گریخت.
. ?جبران خليل جبران ?نقاش و اديب مسيحي لبنان .. ✔حسين چراغ فروزنده اي براي همه اديان است.
?چارلز ديكنز ?رمان نويس انگلستان ✔اگر منظور حسين جنگ در راه خواسته هاي دنيايي بود ، من نمي فهمم چراخواهران، و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنين حكم ميكند كه او فقط به خاطر دينش فداكاري خويش را انجام داد.
?نصري سلهب ?حقوقدان ، سياستمدار و اديب مسيحي لبنان ✔حسين و خاندانش در كربلا مرگ را در آغوش كشيدند، از اين رو تا ابد در وجدان مردمان ماندگار شدند
?ادوارد براون ?مستشرق / انگلستان ✔آيا قلبي پيدا ميشود كه وقتي درباره كربلا سخن مي شنود اندوهناك نگردد؟ حتي غير مسلمانان نيز نمي توانند پاكي روحي را كه در اين جنگ تحت لواي اسلام تجلي يافت انكار كنند.
?جوزف حرب ?استادادبيات و فلسفه لبنان ✔آقايان ! مسيحيت من بدون حسين كامل نميشود.هر آييني چه آسماني وچه غير آسماني، اگر شخصيتي چون حسين نداشته باشد ، ديني است زميني و از بهشت بي بهره.
?ايروينگ واشنگتن ?مورخ و شرق شناس آمريكا ✔درزير آفتاب سوزان سرزمين خشك و بر ريگ هاي تفديده عراق ، روح حسين فنا ناپذير است. اي پهلوان و اي نمونه شجاعت و اي شهسوار من ، اي حسين !
?توماس ماساريك ?فيلسوف و فعال سياسي چك ✔گرچه كشيشان ما هم از ذكر مصائب حضرت مسيح مردم را متاثر مي سازند ولي آن شور و هيجاني كه در پيروان حسين يافت مي شود در پيروان مسيح يافت نخواهد شد. مانند اين است كه مصائب مسيح در برابر مصائب حسين مانند پر كاهي است در مقابل يك كُره بزرگ. ?ادوارد گيبون ?مورخ و عضو پارلمان انگلستان ✔درطي قرون آينده ، براي بشريت و در سرزمين هاي مختلف ، شرح صحنه حزن آور مرگ امام حسين موجب بيداري قلب ها خواهد شد.